هر قدر عمر خاک نسوز در کوره های القائی افزایش یابد، عمر کویل هم زیاد میشود. در نتیجه زمان خواب کوره کم شده، هزینه ی تعمیر و نگهداری کاهش یافته و هزینه ی تولید پایین می آید.
بسیاری از کاربران کوره نمیدانند که تعمیر و نگهداری کویل ذوب و جدار نسوز داخل حمام مذاب با یکدیگر در ارتباط هستند. اگر عمر خاک نسوز و کویل ذوب کاهش یابد، زمان خواب کارگاه ریخته گری و هزینه ی تولید افزایش پیدا میکند.
تجربه نشان داده که برخی ریخته گرها طوری کار میکنند که عمر کویل آنها کمتر از یکسال است، در حالیکه برخی دیگر میگویند عمر کویل های آنها 3 تا 5 سال یا حتی بیشتر است. عموما ریخته گرهایی که عمر کویل ذوب آن ها بیشتر است، عمر کاری جدار نسوز آنها هم بیشتر است. لذا در ادامه به صورت تفکیکی عوامل کوتاه شدن عمر خاک نسوز و تاثیر آن بر عمر کویل ذوب بر شمرده و توضیح میدهیم.
1- پایش دائم فرسایش خاک
اکثر کارگاه های ریخته گری، ضخامت خاک به صورت منظم اندازه گیری میشود. این اندازه گیری اغلب به صورت دستی و در زمان بین شیفت ها یا زمان هایی که خاک خنک شده است، انجام میشود. داشتن این اندازه در کنار ابعاد فیزیکی، پیش بینی عمر مفید باقی مانده از جدار خاک نسوز را میسر میکند.
کارگاه هایی که این اندازه گیری و پایش را انجام نمیدهند، با خطر آسیب رسیدن جدی به کویل مواجه هستند.
به جز اندازه گیری دستی، میتوان از روی اعداد نشان داده شده بر روی HMI ، ضخامت خاک را سنجید. محصولات شرکت کوره های القائی دماوند، پارامترهای کاری سیستم را از طریق HMI در اختیار مشتری قرار میدهند. هر قدر که دهانه ی محفظهی ذوب گشاد تر شود، فرکانس کاری افزایش یافته و ولتاژ دو سر کویل کم میشود. معمولا در این حالت به دلیل بروز خطای فرکانس ذوبچی ها میتوانندبه طور مداوم، این دو عدد را در ازای ذوب های مختلف یادداشت کنند. آنگاه میتوانند رابطه ای تقریبی بین ضخامت خاک، فرکانس کاری و ولتاژ کویل در توان نامی برقرار کرده و زمان مناسب برای تخریب خاک را از روی آن حدس بزنند.
2- انتخاب نوع خاک
خاک نسوز باید متناسب با جنس مذاب و دمای ذوب ریزی باشد. تولید کنندگان خاک نسوز، عموما متناسب با دمای ذوب ریزی، مقدار رزین های اتصال دهنده را در هنگام تولید خاک تغییر میدهند. ریخته گرها بهتر است با تولید کنندگان نسوز مشورت کنند تا اندازه صحیح رزین در هنگام تولید خاک نسوز انتخاب شود. زیاد بودن رزین اتصال دهنده، باعث میشود که خاک به صورت یک تکه، از بیرون تا داخل زینتر و شکننده شود. بالعکس، مقدار کم رزین اتصال دهنده موجب میشود که لایه ی داغ بیرونی خاک که در تماس با ذوب است، به خوبی تشکیل نشود. بنابراین یکی از اصلی ترین عوامل در خوردگی زیاد خاک نسوز، انتخاب نامناسب جنس آن است.
3- شیوه ی خاک کوبی
نحوه ی خاک کوبی باید دقیقا متناسب با دستورالعمل سازنده ی کوره باشد. جدار نسوز باید به اندازه ی کافی ضخیم باشد، تا عمر آن افزایش پیدا کند. البته نباید ضخامت آن بیش از حد زیاد باشد، چرا که منجر به افزایش برق مصرفی کوره شده و بازدهی الکتریکی آن را کاهش میدهد. یعنی اگر ضخامت خاک نسوز بیش از دستورالعمل سازنده انتخاب شود، ریخته گر باید پول برق بیشتری بپردازد.
شیوه ی کوبیدن خاک نیز اهمیت زیادی دارد. اگر نحوه ی کوبیدن، صحیح یا میزان آن کافی نباشد، چگالی خاک کم شده و باعث نفوذ مذاب به داخل جدار نسوز میشود. این موضوع باعث افزایش فرسایش خاک و کاهش عمر آن میشود.
4- خشک کردن ملات زیر جدار نسوز
جدار بیرونی کویل ذوب، توسط سازنده ملات (گروت) کشیده میشود. اگر به هر دلیل این ملات دچار ایراد شده و نیاز به تعویض پیدا کرد، حتما باید قبل از کوبیده شدن، خاک نسوز جدید بر روی آن، با دقت خشک شود. تولید کننده ی ملات مربوطه میتواند برای نحوه ی خشک کردن آن، راهنمایی کند. اگر ملات به طور نامناسب خشک شود، استحکام ملات کم شده و به سرعت دچار ترک میشود. اگر ملات کامل خشک نشود، رطوبت باقی مانده در آن منجر به ایجاد جرقه بین حلقه های کویل و ایجاد خطای اتصال به زمین (ارت) در طول فرآیند زینترینگ می گردد.
5- شیوه ی زینترینگ خاک نسوز
فرآیند زینتر کردن جدار خاک نسوز، باید دقیقا مطابق با دستورالعمل سازنده ی خاک انجام شود. اگر این فرآیند با عجله و سریع انجام شود، رطوبت موجود در خاک فرصت کافی برای خروج پیدا نمیکند. همین رطوبت باقی مانده در مجاورت کویل، منجر به زدن جرقه بین حلقه های کویل و اتصال الکتریکی آن به زمین (ارت) میشود. اگر زینترینگ متناسب با برنامه ی سازنده ی خاک نباشد، عمر خاک به شدت کاهش خواهد یافت.
6- اندازه گیری دمای ذوب
برخی از ذوبچی ها بجای اندازه گیری دقیق دمای ذوب با ترموکوپل کالیبره شده، ترجیح میدهند به صورت چشمی دمای ذوب را حدس بزنند. به طور تقریبی در دمای مذاب بالای 1600 درجه سانتیگراد، به ازای هر 50 درجه افزایش دمای ذوب، شدت فرسایش عمر خاک افزایش خواهد یافت. بنابراین ضروری است که به دمای تخلیه با دقت توجه شود. افزایش دمای ذوب به معنای افزایش نرخ فرسایش خاک نسوز است.
7- اندازه گیری جریان نشتی به زمین
“سیستم تشخیص نشت به زمین” در بوته ها باید به صورت روزانه تست شده و صحت عملکرد آن آزموده شود. تحت هیچ شرایطی نباید کوره های القائی بدون داشتن سیستم نشت به زمین سالم و تست شده، مورد استفاده قرار بگیرند. غیر فعال بودن سیستم نشت به زمین، میتواند منجر به نفوذ مذاب به کویل و تماس بین مذاب و آب درون کویل شود. اگر این اتفاق بیفتد احتمال بروز انفجار و فاجعه وجود دارد. شرکت کوره های القائی دماوند، امکان تست دستی سیستم نشت مذاب را فراهم کرده تا ذوبچی بتواند روزانه از اتصال مذاب به زمین اطمینان پیدا کند. برای حفظ ایمنی این تست باید منظما انجام شود.
8- شارژ کردن غیراصولی
انداختن قطعات خیلی بزرگ به داخل بوته منجر به ترک خوردن جدار نسوز و قطع شدن فرآیند ذوب گیری میشود. همچنین به دلیل شارژ غیرصحیح قراضه در داخل بوته، ممکن است مذاب پل بزند. اگر مذاب پل بزند، دمای مذاب زیر آن به شدت افزایش یافته تا جایی که از تحمل دمایی جدار خاک نسوز فراتر میرود. در این صورت خاک کنده شده و مذاب کویل را در برمیگیرد. این اتفاق نیز به نوبه ی خود میتواند منجر به انفجار شود. زمانی که مذاب در داخل بوته است، اگر شارژ کردن قراضه با نرخ صحیح و سرعت کافی نباشد، دمای مذاب بالا رفته و عمر خاک را کم میکند.
9- شیوه های غیر اصولی سرد کردن و راه انداختن کوره
اگر کوره به شیوه ی غیر اصولی سرد شده یا شروع به کار کند، منجر به کاهش عمر جدار خاک نسوز میشود. چرا که ترک های ریز در جدا نسوز ایجاد شده و مذاب به داخل این ترک ها نفوذ کرده و عمر جداره ی نسوز را کاهش میدهد. ذوبچی ها باید با سازندگان جدار نسوز مشورت کنند تا متناسب با اندازه ی بوته، شیوه های سرد کردن و راه اندازی کوره را تنظیم کنند.
10- تخریب صحیح جداره خاک نسوز
سیستم پوش آوت یکی از شیوه های مناسب برای تخریب جدار خاک نسوز است که شرکت کوره های القائی دماوند، محصولات خود را به آن مجهز کرده است. در این شیوه به صورت اتوماتیک و با جکی که در قسمت تحتانی بوته تعبیه میشود، جدار نسوز تخریب میگردد. اما در کارگاه هایی که از کوره های قدیمی استفاده میکنند، مجبور هستند به صورت دستی خاک را تخریب کنند. در تخریب دستی خاک، کارگری که با کمک چکش خاک را تخریب میکند باید دقت زیادی داشته باشد. چرا که در صورت بی احتیاطی، ممکن است لوله ی مسی کویل آسیب دیده و کمی نشتی آب بدهد. بنابراین روش نامناسب در تخریب خاک، عمر کویل ذوب را کاهش میدهد.